Greek 1: The Alpha's Bride novel Chapter 48

Kabanata 47:

Alone

__________

Clarity

It's been a month since they knew that I am pregnant. Ang ilan ay nagtataka pa kung paano iyon nangyari, hindi nila alam na may nangyari sa amin ni Kier. Hihi.

Tanggap ng lahat kung ano ang mga kaganapan ngayon. May umbok na rin ang tiyan ko at natutuwa ako dahil don. And for Kley, he's sitting infront of me beside Crius.

"Shit Bro, is this for real? Pinaglilihian ba talaga tayo ng Luna?"

"Absolutely bro. Wala tayong kawala."

"Ahhhhh! Bat ba ang tagal bumalik ni Kuya?!"

Nakangiti ako sa kanilang dalawa sa mga tinuturan nila. Wala akong pake. Basta gusto ko nasa tabi ko lang silang dalawa. Hihi.

"Crius come here. Hihi."

"A-ahh..."

Siniko naman siya ni Kley kaya naglakad siya papunta sa akin. Nang makarating siya sa harapan ko ay dali-dali kong kinuha ang braso niya at kinagat ito.

"Araayyy— ahhhh! Tangina!"

Binitawan ko ang braso niya at takot na tumingin dito. He... he's cursing.

I do not want that...

Nang makita nito ang reaksiyon ko ay agad itong lumapit sa akin at iminuwestra ang kaniyang braso, "Sorry Luna. Kagatin mo lang."

Lumiwanag ang mukha ko dahil sa sinabi niya. Kinuha ko at bago malakas na kinagat ang braso niya, "K-kleyyy! Ahhhhhh! H-help—"

Pinakawalan ko na ang braso niya at ngumiti dito. Tinitigan ko pa ito at napahagikhik nalang ako dahil nag-iwan iyon ng pulang marka. Hihi.

"Ahh... L-Luna, tawag nga pala kami ni ano... uhm... ng iyong ama."

Nag-angat ako sa nagsalita habang hindi pa rin tumitigil sa pagngiti, "Go ahead."

Sabay na tumakbo ang dalawa palabas ng kwarto ko at nadapa pa si Kley kaya lumakas ang paghagikhik ko. Hihi.

I sighed. Hinawakan ko ang umbok ng tiyan ko at tumingin sa kawalan, "Hi there baby, I miss your father."

Bumuntong-hininga ulit ako. I'm longing for Kier... miss na miss ko na siya. Napalingon ako sa bintana ng kwarto ko. The sky is color blue even though it's night already. Kier is happy.

Pero hindi ako masaya...

Kailangan ko siya...

Kelan ko ba siya ulit makakasama ng maayos? Yung walang iniintinding problema? Kelan ulit iyon?

Isinuot ko ang jacket na nakalagay sa likod ng pintuan ko at lumabas ng silid. Halos lahat ng Prekh at Brejik ay tulog na ata. Ang mga Kharat nalang siguro ang gising dahil sa kanilang mga alagain.

Nagpatuloy ako sa paglakad hanggang makalabas ako ng Mansiyon. I feel so alone today. Lahat ay masaya dahil sa kadahilanang buntis ako pero bakit parang may kulang pa rin?

Hindi pa ako buo.

Gusto ko na siyang makita.

Napayakap ako sa aking sarili ng humaplos sa aking balat ang malamig na simoy ng hangin. I inhale. Ang bango-bango dito. Amoy ni Kier.