Respectfully Yours novel Chapter 61

Anikka

They should know this. Kailangan malaman nila ang tungkol sa magiging baby, ko I dont know how will they react, pero ang mahalaga malaman nila.

"Ma." I saw my mother's sad reaction. I can feel she is sad for me. Hindi ko na mapigilan na humagulgol, paano ko masasabi sa kanya? Mama hugged me so tight, and hold my hand tight. Kahit papano gumaan ang pakiramdam ko.

"I am sorry anak, pinilit ka namin dito ng Lolo mo. Kung alam ko lang na mangyayari sa'yo to. I would not let them do this to you." Mama carress my hair gently, naiiyak na rin ang kanyang boses.

"You don't deserve this Anak. I don't want you in pain baby. I'm so sorry."

"I love you so much my princess. Ngayon hindi ko na hahayaan na may manakit sayo. Not even that Lukas. We are breaking the engagement now." Aniya. She gave me her assuring smile. Yeah I hope everything will be better.

Umurong na rin ang dila ko, para sabihin na buntis ako. I dont know anymore If they will like it. They hate Lukas right now.

Lukas

"Ay kalokohan pala na binuntis mo ang kaibigan namin"

Tila natigilan ako. What is she pregnant? Paano nangyari?

Para bang nagimbal ang mundo ko sa sinabi niya, I dont know what should be a proper word na ilalabas sa bibig ko. I cant think properly because of shock.

"Ulitin mo nga ang sinabi mo." Tanong ko, gusto ko lang siguraduhin kung totoo nga ba ang sinasabi niya na hindi niya ako niloloko. I just want to clear things, sobrang hindi ako makapaniwala.

"Ay bingi lang? BUNTIS PO SI ANIKKA AT SIGURADO AKO NA IKAW ANG AMA." Halos abot tainga na ang aking ngiti. She bears my child! She's pregnant! We will have a family finally! Another dream come true for me. Noon ay iniimagine ko lamang na magkakaroon kami ng anak ni Anikka, na ako lagi ang magbubuhat sa anak namin.

At ngayon, maisasakatuparan na ang lahat ng iyon, hindi ko na imagination ang pagkakaroon namin ng pamilya.

But my smile fade away when I remember something that I dont want to see anymore.. that yesterday night.

Hindi ko maiwasan na magalangan. I saw them kissing, baka siya naman ang tunay na ama ng bata at hindi ako.

"Sigurado ka ba, baka naman yung--" Bigla niya akong pinalo na para akong may kalokohan na ginawa.

"Hindi totoo yun. Gawa gawa lang ni Anikka yun para gantihan ka. They never kiss." What hindi rin totoo iyon? Wala lang din iyon? Dammit! I'm such a big idiot na maniwala agad doon, at hindi ko naisip na gawa gawa iyon.

That's not important! Tanga na kung tanga. Pero mabuti at hindi totoo na may kahalikan si Anikka dahil makakapatay talaga ako.

I am the only one who have the right to kiss her!

And now, the important thing is, I know that there's a big chance for us, I should fight more, I should never give up on her, on us.

"So?" I accidentally said.

"Ungas to! May pa-so? ka pa diyan. Ikaw nga Lukas kung ako sayo lalaban ka."

"But how?" I know, I should fight. I still don't know how to start, baka sabihan na naman niya ako na ayaw niya sa akin, na ipagtabuyan niya ako. Natatakot pa rin ako. Baka masaktan na naman ako at maisipan na sumuko.

"Putaragis Lukas! Hindi mo alam."

" Ikaw ba alam mo?" I asked sarcastically, kahit ako ay hindi ko alam kung paano na naman sisimulan ang pagbawi ko kay Anikka.

"Hindi e." Napakamot na lang siya ng ulo, kakulit akala mo magaling hindi rin alam ang gagawin.

"But Lukas, I already know na wala talagang nangyari sa inyo ni Eris. Alam ko kung gaano ka niya kamahal. I will help you." Tumitig lamang ako sa kanya. What? Alam b