Respectfully Yours novel Chapter 25

Anikka

I have no choice, sabi ko sa sarili ko habang tinitignan ang aking contact lens. Wala naman akong makukuhanan ng salamin sa lugar na ito. Ito lang ang meron ako, para bumalik sa normal ang aking paningin.

Halos maluha, luha na ako habang dahan dahan kong kinakabit ang isa contact lens sa kaliwa kong mata.

Nang luminaw na ang aking paningin agad ko ng tinignan yung bukol ko. Putya! pangit ng bukol ko, lalo na at nasa gitna na ng noo ko ito nakapwesto.Para akong tutubuan ng sungay sa laki and then nasa gitna pa ng noo ko ito nakapwesto. Nakakainis ang pangit tignan. Parang nagigil yung kamay ko, gusto ko alisin, kung pwede ko lang dukutin, dudukutin ko na para mawala lang ito sa paningin ko..

Aray! Hanggang ngayon ba naman masakit pa rin ng bukol ko. Kahit dinampian lang ito ng kamay ko, masakit pa rin, amputya!

"Hey want some ice?"

Nanlaki ang mata ko dahil sa gulat, ni hindi ko man lang namalayan na nakapasok na siya dito. Basta basta na lang siya pumapasok ng hindi kumakatok. Ang kapal kapal niya.Tsk! Bastos talaga.

"Hey Anikka, I want to say sorry to what I did earlier. I did'nt know--"

"Now you know." Sabay irap ko sa kanya, Hindi ko na siya pinatapos, I don't need his words, baka lalo pa ako mainis sa kanya.

"I'm just so sorry for what I did, please don't be mad." Sabay tingin niya sa akin sa nata

Oh God! His brown eyes again.

Parang pinapakalma ako ng mga titig na iyon. I hate it!

Gusto ko siyang iwasan ng tingin, pero parang hinihila na naman ako ng mga mata niya na tumitig pa dito.Oh,I hate it again!

"O-ok, ako na dito, kaya ko ito, you may leave." Sabay agaw ko sa kanya ng cold compress at tinalikuran siya. Ginawa ko iyon para makaiwas sa kanya. Hindi ko kaya makatagal sa mga titig na iyon, dahil kapag tumagal pa ako ay baka sumabog pa ako anytime.

"No, I stay until you are not mad at me." Aniya at ngayon ay nasa harapan ko ma siya at hawak niya ang aking mga kamay, kasama na doon ang mata niyang puno ng sinseridad. Seriously? Hindi ba ako namimilikmata, nasanay kasi ako sa nakakatakot niyang mga titig.

Blanko akong tumingin sa kanya.

How can't I forgive him, if those sincere eyes dissolving the anger that I feel for him.

My hearpushing me to say that I'm not mad at you, but I still shut my mouth. because there is a part of me saying that don't

"Ok I don't force you." Tumayo siya at umalis sa aking silid. Imbis na makahing na ako ng maluwag ay tuloy parang nag-sisi ako kung bakit di ko sinunod sa good side.

Haist!

Lukas

Natulala na naman ako, whem I saw her, she don't have any glasses, I cant move away my eyes from her, I wanted to see all the details of her face. I don't want to miss it every inch of it, kahit madalas ko man ito makita hindi ako magsasawa, because she's so beautiful. Those brown eyes, pointed nose, and her pink lips, making her so perfect.

Oh crap Lukas! Stop it! Hindi ka nagpunta dito para pagnasaan si Anikka, you went here to say sorry. Only to say sorry.

I don't know if I can do it, because is my first time that I said sorry into a woman, I dont say sorry at all, well except my mom. Then put my dearest ego down to do this .

But she is still mad. Hindi tumalab ang pang aakit ko.

Tss! Rather than to think of it, I better have a shot of this whiskey.

Anikka