Respectfully Yours novel Chapter 2

Anikka

Naniningkit ang mga mata ko habang sinasalubong ng mga sinag ng araw galing sa bintana. Kainis naman si Mama, siya na naman siguro ang nagbukas ng kurtina. Agad akong napatingin ko sa aking wall clock. Ugali ko na kasi itong tignan tuwing nagigising ako para malaman ko kung tinanghali o maaga akong nagising

Napabalikwas ako ng bangon ng makita na alas-siyete na pala ng umaga! 8:00 ang pasok ko. Ang daming mga readings at kung anong oras na ako natapos. Recitation pa naman ngayon, baliwala ang pagpupuyat ko kung malelate din naman ako!

Mabilis akong nag-ayos, halos ligong uwak na lang ang ginawa ko, just wisik wisik out there, then I'm done! Basta na lang ako dumampot ng masusuot

Lakad takbo na rin ang aking ginawa papunta sa aking closet at kunin ang aking pangagailangan pagpasok ko sa school.Mabilisan na lahat ang kilos ko dahil hindi ako pupwede maging mabagal dahil malelate na ako!

Agad akong lumabas ng kwarto ko at dali daling bumaba.

" Anikka, what kind of dress are you wearing, mas mukha ka pang manang sa akin." Napahinto ako nang makita siyang nakasandal na may gilid. Ito ang ayaw ko every morning kapag nasasalubong ko si Mommy sisitahin nanaman niya ang pananamit ko.

I'm just wearing a three-fourth sleeve blouse, and a skirt. Plus this glasses making me look like a nerd. I prefer glasses than to contacts. My eyes are so irritated with them. In this way am comfortable. Importantly it is my right to choose what I wear.

Though, it might be a pressure for her, that she is a former beauty queen and I should also act like one. Mabuti at hindi niya ako napilit na sumali sa mga beauty contest, because it is not my thing. Being famous isn’t me.

" Palitan mo niyang damit mo dali!" Agad niya akong hinila sa kwarto ko at agad siyang nagpunta sa walk in closet ko.

"You must wear this my dear mas bagay yan sayo" Nilabas niya yung isang dress ko, heels and my contact lenses, na silang pinakaayaw kong isinusuot. Those are the clothes that Mama always bought to me na natatambak lang naman dahil madalang ko lang magamit, o hindi ko man lang nasusuot.

"Ma! Ayoko po niyan." Napangiwi ako ng mapagtanto na crop top pa ito. I am not fat, I just don’t want to show off some skin. Besides papasok ako sa school, that will not be necessary.

"You must wear this whether you like it or not." Mama show me her threatening glare. I sighed. Pressure me in everything but not with this stuffs!

" Ma, hinding hindi ko po talaga isusuot iyan" She smiled bitterly. She gave up, hindi rin naman niya ako mapipilit at kanina ko pa gustong umalis. Malelate na ako kapag nagtagal pa ako dito.

"Ok, basta isuot mo na lang itong contact lens mo, para kahit paano ay hindi ka magmukhang manang diyan" Sabay bigay ni mama dun sa contact lens ko

I rolled my eyes. No way!

" Anak naman please, look at yourself in the mirror." Tinignan ko yung sarili ko, there is nothing wrong with me. I look good kahit ganito lang ko, mas comfortable akong ganito. Ayoko naman na lumabas na hindi ko madala ang sarili ko.

"Look anak, you look so plain, boring, walang kang kabuhay buhay. Why don' t you try to spice up baguhin mo yang itsura mo. You're beautiful anak, bakit mo iyon itinatago." Yeah alam ko iyon, isa iyon sa dahilan kung bakit ganito ako manamit ayokong may makapansin sa akin, mas gusto kong maging invisible. I want people to accept me as a person not just because of my family name.

It creeps me out kapag may lumalapit na lalaki sa akin, yung mga ngising tila may halong kalokohan. Yeah I know, habol lang naman nila kasi ang yaman at kapangyarihan ng pamilya ko, some of them just want to get laid. Akala siguro nila, isa akong easy to get na babae na basta basta papatol sa kanila. Man nowadays are hard to trust.

Mas mabuti na rin talaga na ganito ang itsura ko. Para di nila ako lapitan..

“Ma, I need to go now.”

" To end this discussion, wear these." Sabay bigay ni mama doon sa damit at tinulak tulak niya ako sa banyo.

" Miranda, let her be. Huwag mo na naman pilitin yang apo ko." Yes! There he is, just right in time! My beloved Lolo Juan. Agad akong lumapit sa kaya, if he didn’t come talagang mabilis na ako kakaripas ng takbo papalayo kay Mama. He's always saving me from her, kaya sa huli hindi na ako pinipilit ni mama. Kaya love na love ko itong si Lolo Juan ko.

"Hija pumasok ka na, ako na bahala sa mama mo." I kissed my lolo in the forehead while Mama on her cheeks.

"Ok! Bye Lolo! Bye Mama!" Then I leave at my room.

" Hay nako papa! Lagi mo na lang kinukunsinte yang anak ko sa pananamit niyang ganyan! Kaya ayaw niyang baguin ang sarili niya."