Don't Let Me Go, Diana novel Chapter 1

NAGMAMADALING bumaba si Alexis mula sa kanyang kotse. Kumakabog ang dibdib na tumakbo siya patungo sa simbahan. Agad na naagaw niya ang atensiyon ng ilan sa mga naroon. Bumakas ang recognition sa mga mata ng mga ito pero sinikap niya iyong balewalain.

Tumutok ang mga mata ni Alexis sa altar. Napahugot siya ng malalim na hininga para kahit paano ay maibsan ang tumitinding hapdi sa kanyang puso nang makita roon si Diana, ang kanyang si Diana. She was his best friend, his world, his heart and soul all rolled into one. Pero hayun ang mundo niya, naghihintay na lang ng basbas ng pari para maging ganap na pagmamay-ari na ni Jake, ang lalaking sa araw at gabi ay hinihiling niya na sana ay naging siya na lang.

"Into this holy estate, these two persons present now come to be joined. If any person can show just why they may not be joined together, let them speak now or forever hold their peace."

Kumuyom ang mga kamay ni Alexis. It was now or never. Sunod-sunod na mararahas na paghinga ang pinakawalan niya bago niya sa wakas ipinaramdam ang kanyang presensiya. Nahuli na siya ng dating. Wala nang oras para magtapat pa sa personal. Ang natitira na lang na mga sandali ay para sa paggawa ng milagro.

"Itigil ang kasal!" Umalingawngaw ang boses ni Alexis sa buong simbahan. Narinig niya ang pagsinghap ng karamihan sa mga bisita roon kasabay ng pagbaling ng atensiyon ng lahat sa kanya. Pilit na sinalubong niya ang namimilog na mga mata ni Diana nang humarap sa kanya. Muling umarangkada ang sakit sa kanyang buong sistema.

Napakaganda ni Diana nang mga sandaling iyon. Ganoong-ganoon ang pumasok sa isipan niyang imahen ng dalaga sa araw ng kasal nito. Alam niya na ang kasalukuyang nangyayari bago pa man siya dumating at nakialam ay katuparan ng mga pangarap ng dalaga. At nasasaktan siyang isipin na siya mismo na lalaking pinagkakatiwalaan nito ang siyang sisira sa lahat ng iyon.

"Axis?" Nabiglang sinabi ni Diana.

"You can't marry him, Diana. You can't do that especially now that you're pregnant with my child."

Higit na lumakas ang bulungan ng mga tao sa paligid. Naglihis si Alexis ng tingin nang hindi makayanan ang pagkabiglang rumehistro sa mga mata ni Diana. Sa loob ng ilang sandali ay nagkagulo sa loob ng simbahan.

I'm sorry, Diana. I can't just sit in one corner and wait for my entire world to collapse. Halos madurog na ako nang tumigil ang mundo ko sa pagdating ni Jake sa buhay mo. Pero para magunaw pa iyon, Diana, hindi ko na kaya. Hindi na kaya ng puso ko 'yon. I'm sorry for hurting you and I'm sorry for falling in love with my best friend, nagsisikip ang dibdib na naisaloob ni Alexis pero wala siyang ginawa para bawiin ang kasinungalingang sinabi.

Isinugal niya na ang lahat nang oras din na iyon. Bigla ay pumasok sa isip niya ang lahat ng mga alaala na magkasamang binuo nila ni Diana. Iyon ang tanging mga magagandang alaala na mayroon siya.

Sa pagtatapos ng araw na iyon, malaki ang posibilidad na ang mga alaala na lang na iyon ang matitira sa kanya...

Chapter One

"YOU better not waste this chance again, Alexis. Kung hindi lang nakiusap sa akin ang Mama mo, hindi na kita pag-aaralin pa. You are such a disgrace to our family! Mabuti na lang talaga at hindi mo dala ang apelyido ko kundi-"

"Kundi ano?" Tumaas ang isang sulok ng mga labi ni Alexis sa narinig mula sa kanyang ama. Nawawalan ng ganang itinulak niya na ang kanyang plato palayo sa kanya. Hindi pa siya nakakapagsimulang kumain nang bigla na lang pumasok sa kusina ang kanyang mga magulang. Ni hindi niya alam na dumating na pala ang mga ito. Sana pala ay maaga na lang siyang umalis ng kanilang bahay kaysa ang magtiyaga sa ganoong sitwasyon.

Buong buhay ni Alexis ay nagsilbing ulan ang kanyang mga magulang. Dumarating nang hindi inaasahan. Nawawala pero bumabalik rin kalaunan. Minsan ay nagtatagal pero mas madalas na hindi. Lalo na sa bahagi ng kanyang ama na ingat na ingat tuwing nagpupunta sa bahay na ibinigay nito para sa kanila ng kanyang ina. Dahil sila ang pinakatagu-tagong lihim nito. Sila ang mantsa sa walang bahid na pagkakakilala rito ng mga tao na sa malas ay isang tinitingalang senador ng bansa.

His mother was the high and mighty mistress of Senator Alexander Guevarra. Si Alexis ang naging bunga ng pagkakasala ng mga ito. At dahil isa siyang bastardo, ang apelyido ng kanyang ina ang ipinagamit sa kanya para walang makahalata sa koneksiyon nila. Ganoon kalupit ang kanyang ama. Gagawa-gawa ng kabuktutan pagkatapos ay matatakot na maikabit sa kasalanang iyon ang pangalan nito.

Si Alexis ang ikatlo at bunsong anak ng kanyang ama... sa pagkakaalam niya. Iyon ay kung wala na itong ibang babae bukod sa kanyang ina. Dalawang lalaki ang anak nito sa una at legal nitong asawa. Mabuti na lang at wala itong naging anak na babae. Kawawa iyon kapag nagkataon. Baka iyon pa ang malasin na umani ng karma mula sa mga pinaggagawa ng kanyang ama.

Sa tuwing wala ang kanyang ama sa kanilang bahay ay subsob sa casino ang kanyang ina. Kaya lumaki siya na parang nag-iisa sa buhay. Tanging ang kanilang mayordoma lang na si Manang Renata ang kahit paano ay naging malapit sa kanya sa bahay na iyon.

"'Wag kang mag-alala, Senator. Hindi ko rin gugustuhing dalhin ang apelyido mo kung sakali." Tumayo na si Alexis. "Come to think of it. Pareho lang tayo rito kung tutuusin. Kung ayaw mong maiugnay sa akin, lalo naman ako." Pumalatak pa siya. "Akalain nyo 'yon, Senator? May pagkakapareho pala tayo ng ugali? At least ngayon, kahit paano, may nakikita na akong tanda ng pagiging mag-ama natin."

"Asshole! Wala ka talagang kwentang anak!" Namula sa galit ang mukha ni Alexander. Kahit kailan ay hindi niya ito nakasanayang tawagin ng kung paano tinatawag ng isang anak ang ama nito. Dahil ni minsan, hindi niya naramdaman na naging ama ito sa kanya.

Nagkibit-balikat si Alexis. Hindi siya natatakot sa kanyang ama. Sa dami ng naranasan niya sa buhay, wala na siyang kinatatakutan pa. Pero may bahagi ng pagkatao niya ang nasaling sa mga sinabi nito. "Don't worry, quits lang tayo, Senator. Dumarami na ang natutuklasan kong mga pagkakatulad natin. We should talk like this often, you know. Para nagkakakilala pa tayo nang husto. Now, I can finally share something about my Dad. Alam ko na ang sasabihin ko sa oras na may magkamaling magtanong uli. My Dad and I... well, we're both assholes."

Aalis na sana siya ng kusina nang mabilis siyang mahagip ng ama sa balikat. Pagharap niya, agad siya nitong sinuntok sa mukha. Napasigaw ang kanyang ina sa pagkabigla.

Kahit ang pananakit ng ama, nakasanayan na ni Alexis. Parati talaga silang nagkakainitan nito tuwing nagkikita sila. Pinahid niya ang dugo na naramdaman niyang umagos sa kanyang mga labi. Mapakla siyang napangiti. "I really wish that your punch was stronger, Senator, stronger than the pain you've been giving me ever since."

Kumawala si Alexis mula sa pagkakahawak ng ama sa kanyang balikat bago tuluyang umalis ng kusina. Dere-deretso siyang nagtungo sa garahe at sumakay sa kanyang kotse. Imaniobra niya na iyon palabas ng gate saka pinaharurot papunta sa panibagong unibersidad kung saan siya in-enroll ng ina.

Ilang beses nagbulakbol sa pag-aaral si Alexis at ilang beses na rin siyang na-kick out sa mga University na pinasukan. Tama ang senador. Isa nga siyang malaking kahihiyan. Pero hindi na tumatalab ang anumang kahihiyan sa nagrerebeldeng puso niya.

Napahawak si Alexis sa kumikirot na mga labi. Mukhang papasok siya nang nagdurugo ang mga iyon. Napailing siya. "Damn you, Senator."

"HE CAUGHT everyone's attention the very moment he entered the campus. Walang mga mata lalo mula sa mga kapwa natin Eba ang hindi nakatutok sa kanya. His body is to die for, Diana. Higit pa siya sa ulam dahil hindi mo na kakailanganin ng kanin o tubig para mabusog. Titigan mo pa lang siya, sapat na. And his face, goodness, my friend. He's a god."

Amused na napangiti si Diana sa animated na pagkukuwento ng kaibigang si Laurice. Kaibigan niya na ito mula pa sekondarya hanggang ngayon na nasa huling taon na sila ng kolehiyo sa iisang kurso-Business Management.

Floral Design talaga ang gustong kunin ni Diana dahil pag-aayos ng mga bulaklak ang hilig niya noon pa man. Pero nakiusap ang kanyang ama na business course muna ang kunin niya dahil umaasa ito na magbabago pa ang isip niya at isang araw ay magustuhan niya ring pamahalaan ang Ferrel Summit Holdings, Incorporated. It was one of the largest conglomerates in the Philippines with business interests in all transportation, banking, food manufacturing, hotels, power generation, real estate to property development and telecommunications.

Ang Ferrel Summit Holdings, Incorporated ay magkakasamang itinatag ng kanyang ama at ng mga kapatid nito. Nag-iisa siyang anak kaya umaasa ang kanyang ama na magagawa niya ring pasukin ang mundo ng pagnenegosyo. Pero wala siyang balak na gawin iyon. Pinagbigyan niya na lang ang ama dahil buo na ang pasya niya.

Sa oras na makatapos si Diana sa kursong pinakuha ng ama ay ang pag-aaral ng Floral Design ang isusunod niya tutal ay makakaya niya namang tapusin iyon sa loob ng isang taon. Pagkatapos ay saka siya magtatayo ng sarili niyang flower shop. Ipapaubaya niya na sa kanyang mga tiyuhin at pinsan ang kanilang negosyo tutal ay iyon naman talaga ang hilig ng mga ito.

Nahinto sa paglalakbay ang isip ni Diana nang malakas na pumitik sa harap niya si Laurice. Mula pa kaninang dumating ito sa classroom hanggang ngayong natapos na ang kanilang klase, wala itong ibang bukambibig kundi ang bagong lipat umano na lalaki sa Saint Gabriel Academy kung saan sila pumapasok. Iyon rin ang sentro ng usapan ng mga kababaihang kaklase nila mula pa kahapon.

"Basta talaga gwapo, naka-heightened alert ang senses mo, Laurice," napapailing na sinabi ni Diana habang inaayos ang kanyang mga gamit.