The Fall of Thorns 2: Austin McClennan novel Chapter 13

“IS IT… normal to want to hear your friend’s voice over and over again? To want to see him always?” may halong pagtataka sa boses na tanong ni Maggy kay Clarice habang nasa veranda sila ng tinutuluyan niyang kwarto. Araw-araw siyang dinadalaw nito.

Tuwing Sabado ay buong araw na naglalagi ang babae sa mansiyon ng mga McClennan kasama ang asawa nitong si Alano, katulad na lang nang mga sandaling iyon. Sa tuwina ay kinukuwentuhan siya nito ng mga bagay tungkol sa sarili niya, sa kanyang mga magulang, sa kakambal niya, sa Tito Harry nila at sa negosyong pinamamahalaan niya.

Sa sandaling naipaliwanag sa kanya ni Clarice ang bigat ng trabaho niya bilang CEO ng YCM ay ginusto niya na kaagad na bumalik sa Nevada. Pero hindi niya pa kaya. Ang dami niyang kinatatakutan, ang daming mga bagay na ipinag-aalala. At kung magpapakatotoo lang si Maggy sa sarili ay aaminin niyang hindi niya mahanap ang masayang bahagi ng pagkatao na madalas ay inilalarawan patungkol sa kanya ni Austin. Dagdag pa roon ang para bang kabaliktaran na mga kwento ni Clarice.

Kung ilarawan siya ng kaibigan ay para siyang isang masigasig na nagtatrabaho na wala nang pakialam sa paligid niya maliban sa negosyong pinamamahalaan. Na para bang wala siyang oras para lumabas at pagmasdan ang ganda ng mundo, na ayon kay Austin ay siya raw palagi nilang ginagawa na dalawa noon. Tuwing nagkukuwento si Clarice ng tungkol sa kanya, pakiramdam niya ay ibang version niya ang naririnig. But Clarice’s story seemed genuine. And so was Austin.

Napahugot si Maggy ng malalim na hininga.

The problem with not knowing who you are is that you could never guess the truth, mapait niyang naisaloob.

Kapag nasa paligid si Austin at siya namang nagkukuwento ay parating tahimik at sumasang-ayon lang si Clarice sa isang tabi. Kaya siguro ang binata ang higit na nagsasabi ng totoo. Isa pa ay kay Austin siya mas komportable. Pero isa sa mga darating na araw ay plano niya pa ring hulihin ang mga ito. Plano niyang magkasarilinan silang tatlo at sabay na usisain ang dalawa.

“Hindi talaga nakakalimot ang puso,” narinig niya na halos pabulong na sinabi ng kaibigan. Mula sa pool area sa ibaba ay nalipat ang mga mata niya kay Clarice.

“Ano ang ibig mong sabihin?”

“Lagi mo bang naaalala si Austin?” sa halip ay ganting-tanong nito.

Nag-iwas si Maggy ng mga mata. Muling bumalik ang atensiyon niya sa pool area. Namilog ang mga mata niya nang makita ang pagdating doon ni Austin. Itim na trunks lang ang saplot nito. Agad na naglakbay ang mga mata niya sa katawan ng binata.

Iyon ang kauna-unahang pagkakataong nakita niyang ganoon lang ang suot ni Austin. Alam niya nang malalapad ang dibdib nito. Ilang ulit niya nang naramdaman iyon sa ilang beses na pagyakap nito sa kanya pero ang makita niya iyon ay iba pa rin pala. Sa liwanag na nagmumula sa haring araw ay mas lumitaw ang pagiging mestizo nito. Kay sarap nitong pagmasdan nang mga sandaling iyon. He looked like a beautiful work of art.

I wonder how it would feel if I’d run my fingers over his chest… Mayamaya ay naipilig ni Maggy ang ulo. Normal lang ba ang ganoong isipin? Bumilis ang pagtibok ng puso niya nang lumingon sa direksiyon nila ni Clarice si Austin. His eyes seemed to be smiling.

“Do you want to join me here?” may-kalakasan ang boses na tanong ng binata.

Mabilis na umiling si Maggy. “N-no, but thank you,” may halong tensiyon sa boses na sagot niya. Tumango lang ang binata mayamaya ay nag-dive na sa swimming pool. He swam gracefully. Napalunok siya. Sandali pa siyang nanghinayang nang hindi na masilayan nang buo ang katawan nito. “Ano ba ‘tong mga naiisip ko?”

“You can tell me about it, Maggy,” mayamaya ay malambing nang sinabi ni Clarice. “Nang hindi ka pa nagkakaroon ng amnesia, aminado akong bihira kang maging open sa mga nararamdaman mo. You have always been strong. You were so afraid to expose your feelings because you didn’t want to be vulnerable. Pero iba na ang sitwasyon ngayon. Kaya kung may mga tanong ka, sabihin mo sa akin para matulungan kita.”

Sandaling nakagat ni Maggy ang ibabang labi. “I… I feel more strange than ever the night Austin k-kissed me. Kung noon, hindi ako makatulog sa pag-aalala para sa kinabukasan ko, ngayon naman hindi ako makatulog sa kaiisip sa nangyaring halik sa aming dalawa.”

Walang usapang namagitan sa kanila ni Austin matapos siyang halikan nito sa sinehan noon. Kunsabagay ay hindi niya rin naman alam kung ano ang sasabihin tungkol doon. “Alam kong mali ito. Hindi dapat ako nakakaramdam nang ganito dahil magkaibigan kami. But I… I just can’t control my feelings. And now, I’m silently wishing to always see him with just his trunks. Geez, it was such a beautiful sight.”

Naramdaman ni Maggy ang pag-iinit ng mga pisngi nang malakas na tumawa si Clarice, tawang para bang punong-puno ng pagkaaliw. Pero nagpatuloy pa rin siya dahil wala na siyang iba pang mapagsasabihan tungkol sa bagay na iyon. “Kapag pumapasok siya sa trabaho at naiiwan ako rito, gusto ko siyang tawagan parati. Gusto kong marinig ang boses niya. Gusto ko siyang parating nakikita. Austin is such an adorable man.” Sa kabila ng nadaramang hiya ay ngumiti si Maggy. “Napakabuti niya sa ‘kin. Hindi ko alam kung gano’n ba talaga siya. Wala naman siyang sinasabi para maliwanagan man lang ako.” Nawala ang ngiti niya. “Come to think of it, ni hindi ko pa pala siya natatanong kung may girlfriend na siya.”

“For the past years, I haven’t seen you smile like you did a while ago,” namamanghang sinabi naman ni Clarice. Pinakatitigan nito si Maggy. “Suddenly, I feel like I’m seeing the thirteen-year-old you. You were suddenly alive… and sassy.” Namamasa ang mga matang mahigpit siyang niyakap nito sa kabila ng pagkasorpresa niya.

“Ngayon ay naiintindihan ko na nang husto si Austin sa gusto niyang mangyari. You’re back, Maggy. The side of you that you have kept hidden for years is slowly coming back. Ganyang-ganyan ka rin noon sa first crush mo. Aligaga pero masaya.” Kasabay nang paghigpit ng yakap sa kanya ay ang masiglang pagtawa nito. “I’ve missed this side of you, best friend!”

“Clarice—”

“`Wag kang mag-alala, walang girlfriend si Austin. Hindi siya palaging magmamadaling umuwi rito kung meron. Wala rin siyang nililigawan ngayon. What you feel towards him is just normal, believe me.”

Matamis na napangiti si Maggy sa mga narinig.

“Come on, I know you wanna giggle or shout. Don’t be a killjoy,” nanunukso ang boses na dagdag pa ni Clarice. “Ganyan ka dati, eh. Let that scream out.”

Humagikgik siya. For some reason, Clarice was right. She really wanted to scream. She was feeling quite high at the moment. “Hindi pwede. Nasa `baba lang si Austin. Baka marinig niya tayo.”

Ibinaon na lang niya ang mukha sa balikat ni Clarice saka impit na tumili. Nang lumakas ang tawa ng kaibigan ay saka lang siya tuluyang napanatag sa presence nito. Sa kasalukuyang estado nila ay noon niya naramdaman nang husto na totoo ngang malapit siya rito.

“YOU ARE trying to seduce Maggy,” bakas ang amusement sa boses na sinabi ni Alano kay Austin pag-ahon niya sa swimming pool. Ibinato nito ang tuwalya sa kanya na ipinatong niya kanina sa ngayon ay kinauupuan na nitong reclining chair. Mabilis na sinalo niya iyon.

Nagkibit-balikat si Austin at pilyong ngumiti. “Maybe.”

Hindi niya nakasanayan ni minsan ang magpakitang-gilas. Pero para sa atensiyon ni Maggy ay nakahanda siyang subukan. Mabuti na lang at mukhang mahaba-haba pa ang panahon niya. Ayon sa doktor ng dalaga ay walang kasiguruhan kung babalik pa ba ang alaala nito. Mahaba pa ang oras niya para ipaalala rito ang pagmamahal na naramdaman para sa kanya. Pagsulyap ni Austin sa veranda ay nakita niyang mahigpit na magkayakap sina Clarice at Maggy.

Napanganga si Austin. During those times that he was trying so hard to swim as gracefully as he can, Clarice and Maggy was just up there having their own moment? Heck! Naiinis na nilingon niya ang natatawa nang kapatid. “Your wife is stealing my supposed-to-be moment, Kuya. Nakita mo naman na pala ang ayos nila. Sana sinenyasan mo man lang si Clarice na tumabi-tabi nang kaunti para nakikita pa rin ako ni Maggy rito.”

“I’m sorry. My body had never reacted this way to someone before. Sa ‘yo lang naman ako nagkakaganito.” Hinaplos ng binata ang kanyang mga pisngi. “With you, it seems like my heart, body and soul have minds of their own.”

Hindi nakasagot si Maggy dahil ganoon din ang mismong nadarama niya. Simula nang mahalin niya ang binata ay hindi niya na kontrolado pa ang sariling katawan pati na ang puso niya. Sa kabila ng matinding galit sa ama nito ay hinahanap-hanap niya pa rin ang mga halik at haplos ng binata.

“I feel like the most honored man for being the first in your life, sweetheart. Not that it would matter if I was the second or third though. O kahit pang-ilan pa. Basta ang mahalaga ay ako ang huli. Pero higit pa sa regalo ang ibinigay mo sa akin kagabi. Thank you, Maggy. And I’m sorry. I know you’re still hurt.” Inginuso ni Austin ang ibabang bahagi ng katawan niya. “Down there, most especially.”

Nahaplos ng binata ang batok nito. “Kaya sa sala na muna ako. I couldn’t stay near you without burning, without the need to feel you again and to make love to you again.” Bumangon na ito sa kama. “You are the loveliest woman I’ve ever been with. And this is crazy but even when you’re fully covered right now, it still... Turns me on knowing that you don’t have anything underneath.”

Nang tumayo na ang binata ay biglang nakaramdam ng pagkaalarma si Maggy na agad ding nawala nang mabistahan niyang muli ang kakisigan nito. She had always known that Austin was gorgeous. But looking at him right now without anything on, she realized that Austin was more than that. He was sexy. And he can be extremely seductive if he wanted to.

And he was hers for the taking.

Inalis ni Maggy ang kanyang kumot at bumangon na rin. Hindi nakaligtas sa kanya ang paghugot ng marahas na hininga ni Austin. Tumayo na rin siya at sinalubong ang mga mata ng binata. Sa isang iglap ay nag-iba ang paraan ng pagkakatitig nito sa kanya, punong-puno na ng init ang mga mata nitong parang kay raming gustong ipahiwatig. Desire was written all over his face.

“What are you doing?” namamaos na tanong ni Austin.

May isa pang bagay na na-realize si Maggy nang umagang iyon. Austin was really far from being a nerd. Yes, he loved books, he loved geography, he loved staying anywhere where there was library but that didn’t prevent him from being a hot-blooded man who knew what he wanted and who knew how to get it.

“I’m going on a shower. Tutal ay hindi na rin naman ako makatulog.” Tinalikuran niya na ang binata at naglakad na siya papunta sa banyo sa loob ng kanyang kwarto.

Ilang sandali pa ay naramdaman ni Maggy ang pagsunod ni Austin. Niyakap siya nito mula sa kanyang likuran dahilan para matigil siya sa paglalakad. Ang isang kamay nito ay nagpunta sa kanyang dibdib habang ang isa naman ay naglakbay patungo sa sentro ng kanyang pagkababae. Hinalikan siya nito sa kanyang batok. Hindi niya napigilan ang pagsinghap.

“You’re still sore. And I believe you need someone to assist you in the bathroom.” Nagtagal ang kamay ng binata sa ibabang bahagi ng kanyang katawan, nanunukso, nagpapahiwatig. “I know a way to lessen the pain. Will you let me?”

Sa kabila ng lahat ay napangiti si Maggy. “Kagabi ka pa nananamantala, ngayon ka pa nagpaalam.”

He laughed but even that sounded sexy in her ears. Marahang hinatak na siya nito papasok sa banyo at ‘inasistihan’ doon katulad ng sinabi nito. That morning, he made love to her in the bathroom.

“I love you, Maggy!” he exclaimed as their bodies joined together once more. “I love you so much!”