The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan novel Chapter 10

PARANG piniga ang puso ni Ansel nang makita ang basang-basang anyo ni Yalena nang sa wakas ay buksan nito ang pinto ng banyo. Nang mga sandaling iyon ay hindi niya makita kahit kaunti mang bakas ng kanyang dragon. Sa halip, ang nakikita niya ay ang isang batang babae na hindi sigurado sa dapat na gawin. Fear was evident in her Latin eyes.

Gaano ba kalaki ang takot ni Yalena sa nakaraan para magkaganoon ito? Kung aaminin lang nito sa kanya kung sino ang taong may pakana ng kamatayan ng mga magulang nito, kung sino ang dahilan ng takot at mga bangungot nito ay hahanap siya ng paraan para matulungan ito. Todo ang pagpipigil niyang mag-imbestiga dahil gusto niyang pagkatiwalaan siya ng dalaga at kusa na itong umamin sa kanya. Ayaw niyang isipin nito na pinakikialaman niya ang personal na buhay nito. Pero sa oras na malaman niya ang sinumang gumawa ng krimen sa pamilya nito ay pagbabayarin niya iyon. No one messes with the McClennans. And he will make sure that no one will also mess with the ones they love.

Tumayo si Ansel at maingat na niyakap si Yalena. Nanginginig na gumanti ang dalaga nang mas mahigpit na yakap. Narinig niya ang impit na pag-iyak nito.

“I’m scared.”

“Don’t be,” masuyong sagot ni Ansel. “I’m here now.” Hindi sumagot si Yalena pero dinig na dinig niya ang patuloy na paghikbi nito. Hinalikan niya ito sa ulo. Pakiramdam niya ay siya itong mas nanghihina sa nakikitang estado ng dalaga.

“I can’t be your queen. Wala akong kapasidad para maging reyna,” mayamaya ay halos pabulong na sinabi nito. “I can only be me. Ito ang totoong ako. Ganito ako kahina, Ansel. I’m this afraid. I’m this defenseless. And if you can accept me like this, then yes, I will marry you.”

Bahagyang lumayo si Ansel kay Yalena. Pinakatitigan niya ang mukha ng dalaga. Magulo ang buhok nito, puno ng luha ang mga mata, namumula ang ilong at bahagyang nanginginig ang mga labi. Pero walang pag-aalinlangang masasabi niya na ito pa rin ang pinakamagandang babae na nasilayan niya sa buong buhay niya.

She will always be his dragon… and his alone. Mas minahal niya ang dalaga ngayong pinagkatiwalaan siya nitong ipakita ang ganoong bahagi ng pagkatao nito.

Sa kabila ng kasalukuyang sitwasyon ni Yalena ay hindi niya nakikitang humina ito dahil sa pagluha. Hindi niya rin nakikitang tumapang siya dahil lang nagkataong siya ang umaalo rito. Because she will always be the one in control between them. Even now amidst her tears, she was controlling him. She was controlling his heart.

“It’s all right. Queens get afraid, too. Queens get weak, too.” Isinuot na ni Ansel sa wakas ang singsing sa daliri ni Yalena. Basta na lang niya hinagis sa kung saan ang ring box. Marahang hinawakan niya ang kamay nito. “Sabihin mo lang kung ano ang maipaglilingkod ko para sa reyna ko at gagawin ko.”

“Pumikit ka,” namamaos na sagot ni Yalena. “Sabihin mo sa akin kung ano ang pangalan mo. Tell me you’re different from someone I know.” Gumaralgal ang boses nito. “Tell me that you love me. And then kiss me.”

Hindi na nag-isip pa na ipinaikot ni Ansel ang mga braso sa baywang ng dalaga bago niya ipinikit ang kanyang mga mata. “I’m Ansel McClennan. And I’m different, Yana. I will always be. Hindi kita sasaktan dahil mahal na mahal kita.” Hindi niya pa man natatapos ang mga sasabihin ay naramdaman na niya ang pagdikit ng mga labi ni Yalena sa kanyang mga labi.

Naramdaman niya rin ang pagpatak ng luha nito sa kanyang pisngi. Ilang oras pa bago tuluyang maglipat ang taon, bago tuluyang sabayan ng mga tao ang pagbabago ng taon pero para kay Ansel, nang mga sandaling iyon ay nagsimula na ang pagbabago ng buhay niya.

HE’S ANSEL. He’s Ansel. And he’s never going to hurt you like his father. Naiiba siya, paulit-ulit na paalala ni Yalena sa sarili habang nakatitig sa anyo ni Ansel. Nang magsimulang maglakbay ang mga kamay nito sa kanyang katawan ay nagpaubaya siya. Nang bumaba ang halik ng binata sa kanyang leeg ay hinayaan niya ang sariling magpatangay.

Kailangan niya iyon. Maybe once she surrenders to him completely, her nightmares will stop.

“Yalena?”

“Hmm?”

“Can I open my eyes now? I want to see you.”

“All right.” Naramdaman ni Yalena ang pagngiti ng binata sa kanyang leeg.

“Basang-basa ka na. Come.” Hinila ni Ansel si Yalena papunta sa ilalim ng shower. “Deretso na tayong maligo.” Mapanuksong inalis ng binata ang kanyang pantulog pati na ang kanyang mga panloob. Raw desire filled his blue eyes upon looking at her now naked glory. Isinandal siya nito sa dingding ng banyo habang patuloy sa paglagaslas ang tubig. Hinaplos ng mga kamay ng binata ang kanyang mga pisngi pababa sa kanyang leeg at mga balikat hanggang sa kanyang mga dibdib.

Nahigit ni Yalena ang hininga. Iniwasan niyang maipikit ang mga mata sa matamis na sensasyon na dulot ng mga maiinit na kamay ng binata. This time, she wanted to see Ansel and not Benedict. This time, she wanted to truly grasp the fact that the man beside her was the one she loved and the one who loved her back. Tumaas-baba ang Adam’s apple ng binata. Nanatili ang isang kamay nito sa kanyang kaliwang dibdib habang ang isa naman ay dumausdos pababa sa kanyang sikmura at pababa pa.

“God, Yalena… Are you real? How can someone be so perfect?”

Sa kauna-unahang pagkakataon ay gumuhit ang sinserong ngiti sa mga labi ni Yalena. Inilayo niya ang mga kamay ng binata sa kanyang katawan. Nang huhulihin sana siya nito ay mabilis na umiwas siya at humakbang paatras dito. “So… are you telling me you don’t want this?” Pilyang tukoy niya sa kanyang katawan.

“Are you kidding me?” Pinaglakbay ni Ansel ang mga mata sa kahubdan ni Yalena bago nito mabilis na inalis ang mga damit nito. “Bagong Taon na pero pakiramdam ko, Pasko pa rin. Dahil ngayon ko pa lang matatanggap ang regalo ko.”

Nang tatakas na sana si Yalena ay mabilis siyang napigilan ni Ansel sa kanyang baywang. Natatawang kinagat siya nito sa kanyang balikat. “You naughty queen. You are enraging the king.”

Idinikit ng binata ang katawan nito sa kanyang likod. Naglaho ang ngiti ni Yalena nang maramdaman ang naghuhumiyaw na pagkalalaki ng binata sa kanyang balakang. Napalunok siya. “Ansel…”

Hinalikan siya ng binata sa kanyang batok. Eksperto ang mga kamay na muli iyong nagtungo sa kanyang mga dibdib. “These jewels… they’re just mine, baby. Just as I am yours.”

Mariing nakagat ni Yalena ang ibabang labi nang mapanuksong laruin ni Ansel ang korona ng kanyang dibdib habang ang isang kamay nito ay nagpatuloy sa pananaliksik sa kanyang katawan. Bumilis ang kanyang paghinga nang makarating ang kamay ng binata sa pagitan ng kanyang mga hita.

“And this beautiful thing down here is mine, too, Yalena.”

That morning, Ansel made love to her over and over again. He made Yalena memorized the parts of her body that he said belong to him. Buong araw silang nagkulong sa kanyang kwarto. Nang magising siya ay eksaktong alas-dose na at nagpuputukan na sa paligid. Nilingon niya ang binatang nakayakap sa kanyang baywang. Parang naalimpungatan din ito dahil sa mga ingay mula sa labas.

Ngumiti si Yalena. Hindi niya alam kung bunga lang ng pagod o dahil kakaiba ang saya niya sa araw na iyon kaya sa kauna-unahang pagkakataon mula nang mapalapit siya kay Ansel ay maganda ang kanyang gising.

“Hindi na tayo nakapagpaputok.”

“Sus. `Yon lang ba ang problema?” Pilyong ngumiti si Ansel.

Bago pa niya mahulaan ang iniisip ng binata ay mabilis na itong pumaibabaw sa kanya. Bumulaga sa kanya ang makisig na katawan nito at ang bahaging iyon na para bang handang-handa na uli para sa kanya. Natawa siya. The entire day that she spent with him was the most beautiful day of her life. Ansel made her feel like the loveliest woman alive.

Mayamaya ay pilya rin siyang napangiti. Pareho silang hubad nang mga sandaling iyon. Mukhang makakatipid siya ng damit kapag kasama ang binata dahil hindi na raw nila kakailanganin ang anumang kasuotan kapag sila lang dalawa.

“Ansel, aren’t we supposed to be at the kitchen?” alanganing sinabi ni Yalena nang masalubong ang pamilyar na nag-aalab na kulay-dagat na mga matang iyon ng binata. “Aren’t we supposed to be eating right now? Aren’t we supposed to watch the fireworks display?”

“Yeah but baby…” Isinubsob ng binata ang ulo nito sa kanyang dibdib. “We could do all those things right here, right now. We can eat, celebrate, and have our own fireworks right at this very moment.” Ansel sucked her nipple. “See? I’m eating you now. All of me feel like celebrating. And later, baby, we’ll both explode. Isn’t that more amazing that those fireworks display you were talking about?” Dumeretso ang kamay ng binata sa kanyang sikmura. “Besides, what we have here can last longer than those fireworks. Because after this, baby, we can do it over and over again.”