The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan novel Chapter 6

“NO WAY! I will not deal with him again, Dennis. Makakahanap pa tayo ng ibang paraan. Pero isang bagay ang sigurado; I will never be the one to come to Benedict’s eldest son. He’s not into me, okay? Tanggapin mo na `yon. Nakita mo na nga’t nabahag ang buntot niya,” mahabang paliwanag ni Yalena kay Dennis sa kabilang linya. “Mahaba pa ang bakasyon ko. Bukod pa ro’n ay dalawa na tayong kumikilos dito. I’m sure we can still find Benedict even without anyone’s help.”

Tinapos na ni Yalena ang pakikipag-usap kay Dennis. Mahigit isang buwan nang hindi nagpapakita sa kanya si Ansel simula nang tawagan niya ito sa opisina at naglatag ng mga kondisyon niya rito. Sinusubukan lang niya kung magagawang mapasunod kahit paano ang tinitingalang “shark” ng bansa sa larangan ng pagnenegosyo dahil nang magdeklara si Ansel na liligawan siya at nang sumipot ito kinabukasan sa kanyang bahay para ipaghanda siya ng almusal ay nakatanaw ng pag-asa si Dennis.

Katulad ni Yalena ay nag-imbestiga rin si Dennis patungkol sa magkakapatid na McClennan. At wala pa raw babaeng niligawan si Ansel at pinagsilbihan sa buong buhay nito. Kung magagawa niya raw paikutin ang binata ay malaking bentahe iyon para agad nilang mahanap si Benedict.

Bahagi talaga ng orihinal na plano nila ng kakambal at ng kaibigan na kahit paano ay pahirapan ang mga anak ni Benedict sa pagsisilbi sa kanila kaya iyon ang mga ibinigay niyang kondisyon kay Ansel. Gusto niyang sa ganoon man lang na paraan ay makaganti siya sa mga kasalanan ng ama nito. At aaminin niyang kahit siya ay umasa rin. Dahil naniwala siya sa mga sinabi ni Ansel noon.

Muntik niya nang malimutang nasa lahi pala nito ang manloko ng kapwa. Hindi pa siya nadala sa mga ginawa ng ama nito. Napabuntong-hininga siya. Aminin niya man o hindi ay may maliit na bahagi sa puso niya ang umasa na sana ay seryoso nga talaga si Ansel sa kanya. At ayaw niya nang halukayin pa sa isip kung bakit.

Wala siyang balita tungkol kay Ansel mula kina Maggy at Clarice na hanggang ngayon ay nakikipagmatigasan pa rin sa kanya tungkol sa kinaroroonan ni Benedict. Dahil hindi tumupad sa usapan nila si Ansel ay hindi niya na tinanggap pa si Lexy pero hindi niya na rin pinabalik pa sa serbisyo si Dennis dahil nakakahalata na siya. Ilang beses na dumalaw sa kanyang bahay sina Maggy at Clarice noong panahong bodyguard niya pa si Dennis. Kakaiba kung makatingin ang dalawa sa binata. Bigla ring nag-iba ang mga salita ng kakambal niya. Protektado naman umano ng security guards ang village na kinaroroonan niya kaya hindi na kakailanganin pa ng bodyguard.

Muling napabuntong-hininga si Yalena. Siguro ay may nasabi si Radha sa kakambal at sa kaibigan niya. And the worst part was that Yalena couldn’t contact Radha anymore. Napu-frustrate na tumayo siya at iniwan ang tuwalya, cell phone, at susi ng kanyang kotse sa lounging chair. Dere-deretso siya sa swimming pool at nag-dive roon. Nasa club house siya nang mga sandaling iyon para maglibang pansamantala. Nakailang ulit siya sa paglangoy bago huminto at umahon.

Babalik na sana siya sa kanyang silya nang may isang kamay na pumigil sa kanyang braso at malaking tuwalyang pumaibabaw sa kanyang katawan. Bumilis ang pagtibok ng kanyang puso. Pamilyar ang kamay na humahawak sa kanya nang mga sandaling iyon. Dahan-dahan siyang nag-angat ng mukha. Sumalubong sa kanya ang nakakunot-noong anyo ni Ansel.

“For crying out loud, woman!” mahina pero mariing sinabi ng binata. “Are you aware of how many eyes are feasting on your body right now? How can you be here alone? And why the hell are you wearing such skimpy bikini and—”

“Teka nga…” Inalis ni Yalena ang kamay ni Ansel sa kanyang braso nang sa wakas ay makabawi sa pagkabigla. “Why do you even care?”

“Damn it!” nasambit ng binata bago siya hinila palapit sa katawan nito at kinuyumos ng halik sa kanyang mga labi.

YALENA tried hard not to respond to Ansel’s kisses but she didn’t succeed. Kahit nag-aalangan ay umangat pa rin ang isa niyang braso at ipinaikot iyon sa batok ng binata at marahang pumikit. When Ansel kissed her, she felt needed, as if she was the most important woman for him at that very moment.

Noong una ay marahas at mapusok ang halik na para bang gusto siyang parusahan ng binata pero hindi nagtagal ay naging masuyo iyon. It was as if he was trying to relay a message to her, a message that she couldn’t understand—not when she was too dazed by that blissful sensation brought by his kisses. Alam niyang panganib ang posibleng idulot sa kanya ng halik na iyon pero hindi siya lumayo sa binata sa halip ay inilapit niya pa ang sarili rito at dahan-dahang tinugon ang bawat halik nito. Hindi siya marunong humalik pero magaling magturo si Ansel hanggang sa unti-unti ay nagawa niya nang ibalik ang intensidad ng bawat halik nito. She felt him smile in the middle of their kiss.

Yalena felt like something gentle struck her heart. Pakiramdam niya ay tumatagos sa kanyang kaluluwa ang mga halik ni Ansel. It was like he was communicating with her exhausted soul, with her scarred heart and the thought of it scared her. Agad siyang nagmulat ng mga mata at tinulak ang binata.

“I’m sorry,” sinabi ni Ansel.

Hindi nakasagot si Yalena. Napailing na lang siya at mayamaya ay nagsimula nang maglakad palayo sa binata. Pero humabol ito at muli ay pinigilan siya sa braso. Kuyom ang mga kamay na humarap siya rito. Mabilis ring naglaho ang anumang negatibong nadarama niya nang mapagmasdan ang mukha ng binata. Hindi niya inaasahang mangungulila siya sa anyo nito. Nakapusod ang hanggang balikat nitong buhok. Nakasimpleng puting V-neck shirt lang ito, maong na pantalon at rubber shoes. Pero lutang pa rin ang kakisigan nito. Bakat na bakat sa suot ng binata ang malalapad na dibdib nito.

Napatitig si Yalena sa mga mata ni Ansel. Malinaw niyang nakita ang sariling reflection sa mga iyon. Lalo siyang dinagsa ng takot dahil bukod pa roon ay may nakikita pa siyang iba. Bigla ay nakikita niya ang sarili na nakatitig lang sa ginupit niyang solong litrato ni Ansel mula sa ibinigay sa kanya ni Benedict noon. Nakita niya ang sariling may matamis na ngiti sa mga labi habang pinagmamasdan ang anyo nito. Nakikita niya ang bata niyang sarili sa pamamagitan ng mga mata ng binata at hindi magandang senyales iyon.

“It’s perfect. Don’t you see?”

“What is?” parang may nagbabarang kung ano sa lalamunang naitanong ni Yalena.

“This. Us. Didn’t you feel it in the way we kissed?” Muli ay hindi nakasagot si Yalena. “Look, I’m truly sorry Yale—I mean, Attorney.” Naisuklay ni Ansel ang mga daliri sa buhok nito. “I’m sorry I lied when I said I’ll meet you last month.”

“It’s all right.” Kunwari ay balewalang nagkibit-balikat si Yalena kahit pa walang tigil sa pagdagundong ang kanyang dibdib. “I didn’t believe half of what you said anyway.”

Hindi niya inaasahan ang pagrehistro ng rejection at kung ano pang emosyon na hindi niya mapangalanan sa mga mata ni Ansel. Lumuwag ang pagkakahawak nito sa kanyang braso hanggang sa tuluyan na nito iyong pakawalan.

“Kasalanan ko `to. Natakot kasi ako. Natakot ako dahil pakiramdam ko, nawalan na ako ng kontrol sa buhay ko simula nang dumating ka. I was scared because I thought I was slowly losing myself. Kaya nagpakalayo-layo ako. Sa halip na si Alano ay ako ang dumeretso sa Bataan para ayusin ang thermal plant ng kompanya roon. And then I went to Zambales and Laguna to handle the construction of our hydro power station. I was that desperate to be away from you for a while.” Napahugot ang binata ng malalim na hininga. “Pero nakapasok ka na dito.” Itinuro nito ang sentido. “Napasuko mo na rin ito.” Sumunod na itinuro nito ang dibdib. “In the end, ako lang ang nahirapan sa ginawa ko. That’s why here I am now.”

Mariing nakagat ni Yalena ang ibabang labi. Bakit siya ngayon ang biglang natatakot nang husto? “Aren’t you scared anymore?” sinabi niya na lang makalipas ang ilang sandali.

“Not anymore.”

Halos hindi mapaniwalaan ni Yalena ang sinseridad na nasasalamin sa mga mata ni Ansel.

“Mas nakakatakot pala ang hindi ka makita, ang hindi ka marinig, ang hindi makatikim ng pagtataray o pambabara mo.” Marahang natawa ang binata. “Forty-two days ago, I left my office dying to kiss you. Nasa gate na ako ng village n’yo nang umurong ako. I went away to think. But forty-two days after, I still want the same thing. Sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang eksaktong nararamdaman ko para sa `yo.