Natumba si Madeline sa lapag matapos sipain. Pinrotektahan niya ang kanyang tiyan nang hindi namamalayan. Bago pa man siya makapagpaliwanag, sinampal ulit siya ni Jon sa ulo.
“Ikaw p*ta ka! Bakit naman papatayin ni Meredith ang sarili niya para sa isang kagaya mo! Ikaw ang dapat na mamatay.”
Habang nagngingitngit ang ngipin, binitawan ni Jon ang mga salitang ito. Talagang sagad sa buto ang galit niya kay Madeline.
“Papa, ayos lang po. Hindi talaga ako itinadhana kay Jeremy. Hindi ko po sinisisi si Maddie.” Rinig ang mahinang iyak ni Meredith mula sa kabilang dulo ng kwarto.
Dumudugo ang gilid ng labi ni Madeline, at pumapantig ang ulo niya mula sa sakit. Tiniis niya lang ito at inangat ang ulo. Bilang resulta, nakita niyang nakasandal si Meredith sa dibdib ni Jeremy. Ganoon din, naramdaman niyang namumuo ang luha sa mga mata niya.
Hagkan ni Jeremy ang umiiyak na si Meredith. Puno ito ng lambing tila ba pinoprotektahan niya ito.
Nakakatuwa ang eksenang ito, subalit masakit ito sa puso ni Madeline.
Kung hindi iyon nangyari, si Meredith dapat ang magiging asawa ni Jeremy at hindi ang isang kagaya niyang ampon at nakikitira sa bahay ng iba.
Kahit hindi naman niya pinlano ang lahat, sa pagkakataong ito, nakaramdam siya ng matinding inis sa sarili.
“Mer, talagang tinutulungan mo pa ang walang kwenta na iyan? Kung hindi niya ginawa ang patibong na ito, Mrs. Whitman ka na dapat ngayon! Hindi ka malulungkot sa puntong papatayin mo na ang sarili mo dahil di mo makapiling si Jeremy. Masyado kang mabait sa pagtulong mo sa kanya!’ Nagagalit na si Jon para sa anak niya.
“Pa, tama na.” Bumuntong-hininga si Meredith at tinignan si Madeline na puno ng sakit ang mga mata. “Maddie, kung gusto mo talaga si Jeremy, sinabihan mo na lang sana ako. Hindi na ako makikipag-away sa iyo. Bakit mo ba iyon ginawa? Nadismaya ako.”
“Mer, hindi ko…”
“Sino ka para sabihing hindi ikaw ‘yun!” Galit na talaga si Jon. “Ang tigas pa rin ng ulo mo ha, wala kang kwentang hayop ka? Sige, ako na ang papatay sa iyo!”
Binuhat ni Jon ang upuan sa kwarto pagkatapos iyon sabihin. Sa kabilang banda, nanginginig sa takot si Madeline at agad niyang tinakpan ang tiyan niya.
“Bakit andito ka pa? Gusto mo bang mamatay?” Malamig na sabi ni Jeremy.
Natigil si Jon sa ere habang hawak ang upuan.
Comments
The readers' comments on the novel: Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman