Don't Let Me Go, Diana novel Chapter 8

"I DON'T know what it is but she drives me crazy. I don't know what she does but she drives me wild. And only she can let me be the man I wanna be or she can leave me helpless as a child..."

Kasabay ng paghinto ng mga daliri ni Alexis mula sa pagkalabit sa kanyang gitara ay ang paghinto rin ng kanyang pagkanta dahil sa pagpasok ng hindi inaasahang babae sa napakalawak na gymnasium. Pero parang walang nakapansin ng ginawa niya sa mga naroroon. Sa halip ay nahawi ang mga tao at lahat ng mga mata ay nakatuon sa prinsesang dumating... ang kanyang prinsesa.

Diana. Ang buong akala ni Alexis ay hindi na pupunta sa Valentine's party nila ang dalaga. Dalawang araw din siya nitong hindi kinibo. Nang nagdaang gabi lang sila nagkasundo. At nang makapag-usap na sila, sinabi ni Diana na hindi na ito pupunta pa sa party. Wala siyang nagawa. Alam niyang nagtatampo pa rin ang dalaga. Gustuhin niya mang samahan na lang ito sa mansiyon ng mga ito, nakapangako na siyang tutugtog ang kanyang banda sa party.

Mahilig siyang tumugtog. Isa iyong katangian na namana niya sa kanyang ina. Pero hindi sumagi sa isip niya na isang araw ay magagawa niyang tumugtog sa harap ng publiko. It was Diana who made him join their campus band. Nagkataon namang sinuwerte siyang makapasok bilang vocalist. Wala silang gig na hindi pinuntahan ng dalaga. Kaya aminado siyang hindi siya masayang tumugtog sa gabing iyon dahil nawawala ang inspirasyon niya. Nawawala ang kanyang Diana.

Pero hindi niya inaakalang sa pagdating nito, siya mismo ang mawawala. Bigla ay hindi niya na matandaan ang mga salita, ang lyrics ng kantang ilang araw din nilang inensayo ng mga kabanda. Nakatitig lang siya sa isang partikular na lugar... sa pwesto ni Diana na nakatitig rin sa kanya nang mga sandaling iyon. Sa kanya lang. Ni hindi na nito napapansin ang puno ng paghanga at pag-asam na mga tingin rito ng mga lalaking bigla ay pumalibot rito. Napuno ng pagmamalaki ang puso niya.

In her black ball gown, Diana looked breathtaking. Para itong isang maningning na bituin na nangibabaw sa lahat ng mga naroroon. Gusto niyang bumaba sa stage. Gusto niyang protektahan ang dalaga. Gusto niyang mambakod. Pero pakiramdam niya, napako ang kanyang mga paa sa kinatatayuan dahil sa mga salitang mula sa kung saan ay naglaro sa kanyang isip.

"I'm in love with you, Axis."

Hindi niya binanggit kay Diana ang mga sinabi nitong iyon noong gabing lasing ito. Iniwasan niyang pag-usapan ang bagay na iyon. Hindi niya kaya. Hindi pa sa ngayon na naduduwag siya nang husto.

"Alex!"

Napipilitang inalis ni Alexis ang tingin mula sa matalik na kaibigan. Napalingon siya sa likuran kung saan naroroon ang kanilang drummer na si Roy, ang tumawag sa kanya. Bakas ang iritasyon sa anyo nito. "Ano? Nganganga ka na lang ba d'yan? Impress the princess! Sing!"

Naisuklay ni Alexis ang mga daliri sa kanyang buhok dala ng pagkapahiya. "I... I forgot the lyrics. I'm sorry."

"Heaven forbid!"

"Nakikini-kinita ko na 'tong eksenang 'to, eh. Mabuti na lang at boy scout ako," ani Earl na siyang in-charge sa keyboard. Inabot nito kay Alexis ang lyrics sheet. "Hindi ko nga lang in-expect na ikaw mismo ang makakalimot, Alex. It wasn't you. Ang akala ko nga ay kami. You know how much we fancy your bestfriend. Natakot kaming baka kami ang mawala sa tono sakaling mahabag ang langit at dumating si Diana ngayong gabi."

Shit. Pinagpawisan si Alexis nang marinig ang pagbubulungan ng mga tao. Wala na siyang oras para pansinin pa ang kislap sa mga mata ng kabanda dahil sa biglang pagsulpot ni Diana. "Pwede bang mag-swap na muna tayo, Earl? Ako na sa keyboard. Ako pa rin naman ang kakanta."

Mabilis na tumango si Earl. Hindi na nagdalawang-salita pa si Alexis dahil kahit ito ay tensyonado na rin nang mga oras na iyon. Pumuwesto siya sa likod ng keyboard. Meron ding lyrics sheet na nakalagay doon. Mabuti na lang at bawat isa sa kanila ay maalam sa instrumento. Siniguro iyon ni Roy, ang tumatayong leader ng kanilang banda para sakali daw magkaroon ng aberya ay masasalo nila ang gawain ng isa't isa. Sa hudyat ni Roy ay muli silang nagpatuloy sa pagtugtog.

"I don't know what it is but she has the power. She can make me laugh when I wanna cry. She tells me that I'm in control but I know it's just a lie. And I don't mind, no..." Muling pagkanta ni Alexis. Ipinikit niya ang mga mata para makaiwas sa tuksong hanapin si Diana. Parang panang tumatagos sa puso niya ang bawat salita ng kanta dahil ganoong-ganoon ang nararamdaman niya ngayon.

Wala siyang alam sa pagmamahal. Pero masarap sa pakiramdam na mahal siya ng nag-iisang kaibigan niya. Hindi niya alam kung may kapasidad siyang makaramdam ng katulad ng nararamdaman nito. Alam niyang nagiging makasarili siya. Dapat ay iniwasan niya na si Diana nang matuklasan niyang lumampas na sa boundary ang nararamdaman nito. May posibilidad na mas masaktan ito at mas mahirapang maka-move on nang dahil sa patuloy niyang paglapit rito. Pero si Diana na lang ang meron siya. And he would rather die than stay away...

"Alexis, can't you consider our princess as someone more than your best friend?" Ang mga salita namang iyon ng ina ni Diana ang sumunod na naglaro sa isip niya. Diana remained an epitome of perfection in his eyes. At alam niya, lumipas man ang maraming taon ay mananatiling ganoon ang tingin niya sa kaibigan. Napakarami nitong positibong emosyon na ipinakilala sa kanya mula nang dumating ito sa buhay niya.

Sa piling ni Diana, walang kahirap-hirap ang ngumiti at ang maging masaya. Sa tabi lang nito siya nakakaramdam ng kakaibang katiwasayan. Parang bukal na lumilinis sa makasalanan at madilim na puso niya ang simpleng paghawak nito sa kanyang kamay. Pero gaano man siya kasaya kapag kasama ito ay ayaw niyang sumugal at itaas ang lebel ng relasyon nila.

Paano kung sa huli ay masaktan niya lang si Diana? Paano kung sa huli ay sirain ito ng pagmamahal nito para sa kanya? Paano kung matuklasan nitong hindi pala siya ang nararapat na lalaki para rito? Mahihirapan na sila pareho na ibalik sa dati ang lahat kung sakali. Natatakot siya dahil hindi niya kayang mawala ang dalaga sa buhay niya. Masyadong espesyal ang relasyong meron sila para isugal niya. Mas mapapanatili niya ito sa kanyang tabi kung pananatilihin na lang nila ang kung anumang mayroon sila ngayon.

"When you're looking in her eyes you can see forever. You're captured by the beauty of her soul. You know you're never gonna find a woman like this again. So don't let go..."

Sa pagtatapos ng kanta ay hinayaan ni Alexis na buksan ang kanyang mga mata. Sumalubong sa kanya ang bulto ni Diana na may kasayaw nang iba. Bigla siyang naglihis ng tingin.

What the heck is wrong with you, Alexis? Bigla ay kastigo niya sa sarili. Your relationship with her doesn't give you the right to get... fucking jealous. Magkaibigan. Lang. Kayo. Ginusto mo 'yan. Panindigan mo.

Seven years later...

"KINAYA ko." Hindi makapaniwalang naibulong ni Diana nang makalabas ng airport. Napagtagumpayan niya ang pagsubok para sa sarili. I didn't die from a heartache.

Matagal-tagal na ring nagpaparinig ang mga magulang sa kanya tungkol sa pagpapamilya. Nagkataon lang na matagal na nakasara ang puso niya noon para sa bagay na iyon. Pero handa na siya ngayon. Bukas na siya sa napakaraming posibilidad. Hindi ba't pag-ibig rin ang nakagagamot sa isang sugatang puso? Kung tama man iyon, handa na siyang umibig para gumaling... para mabuo uli.

Where are you, Cupid? Nakahanda na ako. Marahang tinapik ni Diana ang dibdib. Dear heart, let's fall in love again. Sandali niyang binitiwan ang kanyang maleta. Ibinukas niya ang mga braso at marahang pumikit nang marinig ang pamilyar na ingay mula sa labas ng airport. Napahugot siya ng malalim na hininga. Para siyang ibon na nakalaya.

Wala pang nakakaalam na ngayon ang uwi niya dahil na-extend na nang na-extend ang dapat ay tatlong buwan lang na bakasyon niya. Mabuti na lang at may mga mapagkakatiwalaan siyang assistants sa flower shops niya.

"Whoa!"

Agad na napadilat si Diana nang marinig ang parang gulat na boses na iyon ng isang lalaki. Sumalubong sa kanya ang isang gwapong mukha ng lalaki na titig na titig sa kanya nang mga sandaling iyon.

Kumunot ang noo ni Diana nang makita ang matinding pagkabigla sa mukha ng lalaki nang hindi pa rin inaalis ang mga mata sa kanya. "Is something wrong?"

Sa halip na sumagot, yumuko ang lalaki na para bang may dinampot na kung ano sa sahig. Sa muling pag-angat ng mukha ay nakangiti na ito. "'Yong puso ko, dinampot ko lang. Nalaglag kasi nang makita kita." Inilahad nito ang isang palad sa kanya kahit pa bahagyang namumula ang mga pisngi nito. "Forgive the cheesiness. But that's the truth. I'm Jake Calderon, by the way."

Ilang sandaling natigilan si Diana bago napangiti na lalong nagpapula sa mga pisngi ng binatang kaharap. Bukod kay Alexis, si Jake pa lang ang nakita niyang nagkaganoon. "That's actually the cheesiest line I've ever heard, Jake. And I can't believe you'll blush like that upon delivering that." Naaaliw na dagdag niya.

Kung tutuusin, hindi rin pahuhuli ang kakisigan ni Jake sa bestfriend niya. Siguro ay kasing taas ito ni Alexis. Sigurado siyang hindi rin nagkakalayo ang bulto ng katawan ng mga ito. Nagkataon lang na mas malinis itong tingnan kumpara sa nakasanayan niya nang rugged look ng bestfriend niya. Ganoon pa man ay magandang lalaki ito. He had the most fascinating baby blue eyes she had ever seen.

"Believe it or not but that's the first time I ever used that. Hindi ako sanay." Muling ngumiti si Jake. "Ngayon lang ako nagpapansin sa buong buhay ko at sana hindi ako mapahiya." Iminuwestra nito ang nakalahad pa ring kamay. "It's just a hand shake, Miss. 'Wag kang matakot. Hindi naman kita pakakasalan agad. Hindi ako nagmamadali. We can take things slow."

Nauwi sa pagtawa ang ngiti ni Diana. "Lalo mo naman akong tinakot." Sa wakas ay tinanggap niya ang palad ni Jake. "Anyway, I'm Diana."

Dear Cupid, ang bilis mo namang kumilos. Pero teka... siya na ba?