Once Upon A Time novel Chapter 8

ANO BA ‘tong ginagawa ko? Naisaloob ni Dean habang pinagmamasdan ang nakapikit na si Selena. She was kissing him back with tears in her eyes. Dapat ay pakawalan niya na ang dalaga kaysa tuksuhin pa ito, kaysa udyukan pa itong makagawa ng kasalanan sa kapatid niya.

Dahil bago pa man dumating si Dean sa buhay ni Selena ay nakaplano na itong ikasal sa kapatid niya. Hindi man ang dalaga at si Adam ang mismong may plano niyon ay nakasisiguro siya na matutuloy pa rin iyon dahil halos kilala niya na rin ang mga magulang ni Selena lalo na ang ama nito. Alam niyang igigiit ng huli ang gusto para lang maprotektahan ang kompanyang minana nito at para mas palakasin pa ang kapangyarihan at mga koneksyon ng mga ito. Kung kay Adam maikakasal si Selena ay masisigurong mapapanatili ang estado sa lipunan ng bawat miyembro sa pagitan ng dalawang maimpluwensiyang pamilya.

Ipilit man ni Dean ang gusto niya ay sino lang ba siya? Isa lang siyang ampon sa paningin ng lahat. Dapat ay nadala na siya sa nangyari sa mga magulang niya. Pero heto siya ngayon. Dapat ay inihatid niya na lang ang dalaga sa townhouse nito pagkatapos ay lumayo na ng husto rito. Pero hindi niya mapilit ang sarili na gawin iyon. Lalo na ang puso niya na sa dinami-rami ng pagkakataon ay para bang ngayon pa napiling magrebelde.

Dahil missed na missed na ni Dean si Selena. Mabilis niyang nakasanayan ang pagtawag rito noong magkaibigan pa sila. Ang pagtawag rito tuwing umaga para marinig ang malambing na boses nito ang isa sa mga bagay na inaabangan niya. Iyon ang nagbibigay sa kanya ng inspirasyon para sa buong araw. At ang pagtawag rito sa gabi ang siya namang nag-aalis sa maghapong pagod niya.

But then the kiss happened and he couldn’t force his self to call her again, kahit gaano niya pa gustuhin. Dahil ayaw niyang mailang sa kanya ang dalaga. Pero aaminin niyang siya man ay sandaling na-distract sa ginawang paghalik kay Selena. Nagawa niyong ipalimot sa kanya ang pangarap na pagtakas sa lahat ng iyon.

Dahil sa halik na iyon, mali man ay inasam ni Dean na manatili na lang sa kung saan malapit ang dalaga. Nang tumugon ito sa halik niya, ipinaramdam nito sa kanya na kahit paano ay patas pa rin ang mundo sa isang tulad niya.

And now that she was kissing him back again, he felt like she was making things right for him again. At alam niyang sa pagkakataong ito ay lalong magiging imposible na malimutan niya ang dalaga lalo na ang halik na iyon. Hindi si Selena ang unang halik ni Dean. May mga nauna na rito. But kissing her makes him feel like it was the first time he ever kissed someone. Ang mga malalambot at matatamis na labi nito, ang mahinang pag-ungol nito, ang lahat-lahat ng tungkol rito ay para bang may taglay na mahika na tumatagos sa kanyang puso.

Mabuti na lang at hindi pa umalis si Dean sa restaurant kanina. Mabuti na lang at siya ang kasama ni Selena ngayon. Dahil sa gabing iyon, sa kauna-unahang pagkakataon ay gusto niyang iparamdam sa dalaga ang presensiya niya hindi bilang isang kaibigan kundi bilang isang lalaki na nagmamahal rito. Gusto niyang iparamdam rito na hindi lang si Adam ang may kakayahang makapagpasaya rito… siya rin. Kaya niya itong mapasaya. At sa piling niya, hinding-hindi ito masasaktan.

Gusto niya nang lumaban. Gusto niya nang manindigan para sa pag-ibig, para sa kasiyahan na matagal na panahon niya na ring ipinagkakait sa sarili. Gusto niyang bigyan rin ng pagkakataon si Selena para may mapagpilian… para may ibang mapagtuunan ng pansin maliban kay Adam.

Gusto niyang si Selena ang mismong magpasya ng tama o mali. Gusto niyang dito mismo manggaling kung titigil na ba siya o hindi. Ipapaubaya niya rito ang desisyon. Kung sasabihin nitong sumuko at tumigil na siya, titigil siya, gaano man iyon kahirap. Susuko siya, gaano man iyon kasakit.

Bahagyang humiwalay si Dean kay Selena. Idinikit niya ang noo sa noo nito. “Hindi pala assurance na por que sinunod mo ang sinasabi ng isip mo, tama na ang magiging desisyon mo. Bakit ako? I followed my mind and I tried to avoid you.” Halos pabulong na sinabi niya. “But it didn’t feel right. It never felt right.”

“Ano’ng ibig mong sabihin?”

Ikinulong ni Selena ang mga pisngi ni Dean sa kanyang mga palad. “Masaya akong malaman na mahal mo ako, Dean. I was just hurt to know that during those times that I was crying for someone else, you were there by my side to see those things. Nasasaktan ako sa kaalamang nasasaktan na kita noon pa. Dahil ayaw kitang masaktan. Mahalaga ka sa akin. That’s the only thing I can say right now.”

Marahang hinagkan niya sa noo ang binata. “Masaya ako na kasama ka ngayon. Masaya ako na nakita kita. Masaya ako na nang tumakas ako palayo sa sakit, naroon ka. Masaya akong tumakas na kasama ka. I’m happy to know that just like before, you were there to rescue me. Kakailanganin ko pa ng panahon bago sumagot. Maibibigay mo ba?”

Masuyong ngumiti si Dean. “Hindi naman ako naghahangad na sabihin mong mahal mo rin ako. Masyadong mataas ang bagay na ‘yon para hangarin ko. Besides, when I say I love you, it doesn’t mean that you have to say you love me, too, Selena. Dahil hindi naman ako humihingi ng gano’n. Kapag sinabi kong mahal kita, ang ibig sabihin niyon, nandito ako. Huwag kang matakot. Dahil hindi ka nag-iisa. Kapag sinabi kong mahal kita, ang ibig sabihin niyon, pwede mo akong maging sandalan, na nandito lang ako kapag kailangan mo ako, ang ibig sabihin niyon, maaasahan mo ako. Ang ibig sabihin niyon, anuman ang mangyari, ikaw lang ang nasa puso ko.”

Hinawakan ni Dean ang mga kamay ni Selena at hinagkan. “Masaya akong malaman na kahit paano ay napasaya kita. At masaya rin ako na nang sumugal ako at umamin sa ‘yo, humiling ka ng panahon. That’s more than the answer that I want to hear. Dahil ibig sabihin, you will reconsider. Anuman ang maging sagot mo sa mga susunod na araw, tatanggapin ko. Ang gusto ko lang naman, sa kauna-unahang pagkakataon sa buhay ko ay iba ang magdesisyon para sa akin, para sa puso ko. And I want that to be you, Selena. I love you. I love you so much. And I want you to decide whether I should hold on or let go. Kaya hihintayin kita. Hihintayin ko ‘yong sagot mo maging anuman ‘yon.”

Hindi na nagawang makapagsalita pa ni Selena. Pakiramdam niya ay nalulunod siya sa mga sinabi ni Dean, sa emosyon na ngayon ay malinaw niya nang nababasa sa mga mata nito. Muli siyang napaluha. Niyakap niya ang binata. Agad naman itong gumanti ng mas mahigpit na yakap. Sa kabila ng lahat ay napakaswerte niya pa rin. Napakaswerte niya dahil may isang tulad ni Dean na tumatanggap pa rin ng buo sa puso niyang paulit-ulit nang nababasag.

Mula’t sapul ay bigay na lang nang bigay si Dean. Puro pagbibigay ang ginagawa nito hindi lang sa kanya kundi pati na rin kay Adam. At sa puso niya, umaasa siya na sana isang araw ay ito naman ang makatanggap. Because Dean had been giving for far too long. And he deserved to at least receive something in return.