The Fall of Thorns 2: Austin McClennan novel Chapter 8

“THE NERD has fallen in love with you. Congratulations,” mahinang sinabi ni Clarice matapos ikwento ni Maggy ang naging pagtatapat sa kanya ng ngayon ay boyfriend niya nang si Austin ilang araw na ang nakararaan. Binisita siya ng kaibigan sa condo unit niya nang tanghaling iyon. “Pero mabuting tao si Austin, Maggy. Tumigil ka na.”

Nagsalubong ang mga kilay niya. “Ano ba’ng problema mo? Ito naman ang plano, `di ba?” Pilit na pinatigas niya ang damdamin sa kabila ng pagrerebelde ng kanyang puso. “Besides, haven’t you heard about Napoleon Bonaparte’s words? Never interrupt your enemy when he’s making a mistake. Kung nahulog man ang anak ni Benedict sa akin, kasalanan niya na `yon. Why should I stop the enemy when his mistake is getting me closer to victory? Hindi ako pwedeng tumigil, Clarice. Lalo na ngayon. Dahil malapit ko nang makita si Benedict. Dadalhin niya ako sa mga magulang niya bukas.”

Mukhang natulirong tumayo si Clarice mula sa pagkakahiga sa kanyang kama. Pumuwesto ito malapit sa bintana at parang kay lalim ng isip na tumanaw mula roon. Napailing na lang si Maggy bago ipinagpatuloy ang pag-aayos ng mga dadalhing gamit para sa lakad nila ni Austin kinabukasan dahil ayon rito ay mag-o-overnight daw sila sa rest house ng pamilya nito.

“Tapatin mo nga ako, Clarice,” kalmado pa ring sinabi niya pero hindi maikakaila ang panlalamig sa kanyang boses. “What is the matter with you? You’ve been with Alano for a year now but you haven’t given me and Yalena any information yet. Ginagawa mo ba talaga nang maayos ang trabaho mo? Naunahan pa kita. Para sa taong may ipinaglalaban dito, para kang pagong kung kumilos.”

Kinuha ni Maggy ang kanyang lisensiyadong baril sa drawer ng bedside table. Palihim na inasikaso niya ang pagpaparehistro niyon sa Pilipinas sa nakalipas na mga buwan. Traidor ang babanggain nila, kakailanganin nilang gumamit ng armas kung saka-sakaling magkagipitan man.

Pareho sila ni Yalena na may lisensiyadong baril. Kinailangan ni Maggy na matutunang gumamit niyon para maipagtanggol ang sarili lalo pa at ilang beses na siyang may natatanggap na death threats simula nang maging maingay ang pangalan ng kakambal mula sa mga kasong hinahawakan nito. “May nangyari ba na hindi namin nalalaman? You’re becoming soft, Clarice. It’s not you.”

Humarap kay Maggy si Clarice. Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang pagpupunas niya sa baril. Matagal nang alam ng kaibigan na meron sila niyon ni Yalena. Hinikayat din nilang magkaroon niyon si Clarice bilang self-defense pero tumanggi ito. Hindi nito makayanan ang tunog ng putok ng baril. Clarice would rather bring her pepper spray with her. Sandali siyang na-amuse sa naalala.

“D-dadalhin mo ba ang…b-bagay na `yan bukas?”

“At bakit naman hindi?” Nagkibit-balikat si Maggy. “Who knows? I just might end things up tomorrow to save you and Yalena from the messy work. Benedict’s a criminal, after all. He should have burned in hell a long, long time ago.”

“Pero makukulong ka!”

“Para saan pa at may kakambal akong abogada? Yalena can always defend me. Besides, I’ll think of something para hindi umabot sa murder ang maging kaso. Parating may paraan kung gusto, Clarice.” Tinuro ni Maggy ang kanyang sentido. “Strategy is the key, remember?”

Lumapit sa kanya ang kaibigan at hysterical siyang niyugyog sa mga balikat. “Gumising ka nga! Hindi tayo tulad ni Benedict, Maggy! Hindi tayo mga kriminal! I will never let you kill anyone, do you understand? Hindi ako papayag na madungisan ang mga kamay mo nang dahil lang sa plano!”

Galit na galit na tinabig niya ang mga kamay nito. “Wala akong pakialam! Lahat ay tinangay na ni Benedict sa ‘kin! Palibhasa, may nanay ka pa! Kami ni Yalena, wala na. Even Tito Harry is gone—”

“But you still have your sister. You still have me!”

“Ano ba’ng nangyayari sa `yo?” Sinabayan na ni Maggy ang pagtataas ng boses ni Clarice. “Lumalambot ka na! Ikaw ang gumising, Clarice! Benedict killed my parents mercilessly. He killed your Dad! He destroyed Tita Carla! He destroyed us! He took away our company and he—”

“And he is suffering from last stage Alzheimer’s disease!”

Umawang ang bibig ni Maggy. Lumuhod sa harap niya si Clarice. Namamasa ang mga matang inabot nito ang kanyang mga kamay. “Patawarin mo ako kung hindi ko nagawang aminin sa inyo ni Yalena ang totoo noon. Hindi ko lang kasi alam kung paano.” Pumiyok ang boses nito. “Ang tagal na nating magkakasama nina Yalena. Benedict is the sole reason why we succeeded over the past years. I am just so afraid that the truth might ruin you both just as it ruined me before.”

“N-no. That can’t be.” Binawi niya ang mga kamay kay Clarice. Tumayo siya at nagpalakad-lakad sa kanyang kwarto. Pakiramdam niya ay masisiraan siya ng bait. “Nagsisinungaling ka lang! That’s impossible—”

“Sa Olongapo itinatago si Benedict ng mga anak niya. Pwede kitang dalhin doon kung gusto mo. He’s with Alexandra, his ex-wife. Maggy, he had lost his memory,” nagpapaunawang sinabi ni Clarice. “Wala na siyang maalala tungkol sa kahit na ano sa sarili niya tatlong taon na ang nakararaan.”

Nanlalambot na napasandal si Maggy sa gilid ng bintana. Pilit na ipinoproseso niya sa isip ang mga narinig. Para bang nauupos na kandilang dahan-dahan siyang naupo sa sahig. Mariing kinagat niya ang ibabang labi para pigilan ang paghiyaw. Nasabunutan niya ang sarili mayamaya ay namamasa din ang mga matang yumuko.

“Maggy—”

“This is... This is good news, right?” mayamaya ay halos pabulong na lang na sinabi niya. “Ikaw na rin mismo ang nagsabi. Mahina na si Benedict. Madali na tayong makakaganti, Clarice. I... I can kill him easily.” Nag-angat siya ng ulo at napatingin sa kaibigan. “His life is useless anyway. I’d save him from more pain. Maybe I could drown him or—”

“No!” Sa isang iglap ay tumaas uli ang boses ni Clarice. “You will not do such a thing to the father of the man I love! Do that and everything about us will be over, Maggy!”

Nabigla siya.

Sa ikalawang pagkakataon sa araw na iyon ay gumuho ang mundo niya. Sa gitna ng halo-halo nang isipin ay tuksong umalingawngaw sa isip niya ang mga sinabi noon ng Tito Harry niya.

“Anak, paano kung sa gagawin ninyo ay kayo ang bumagsak?”

Pareho na sila ni Clarice na nahulog sa bitag ng mga anak ni Benedict. Iyon na ba ang sinasabi ng tiyuhin niya? Iyon na ba ang kanilang... Pagbagsak?

“BAKIT mo ikinakahon ang mga ‘yan?” kunot ang noong tanong ni Austin sa kasambahay nang madatnan itong naglalagay ng kung anong mga makakapal na notebooks sa isang kahon. Kinukuha nito isa-isa ang mga iyon mula sa drawers ng kanyang ama sa library.

Nasa Olongapo si Austin nang mga sandaling iyon at binisita ang mga magulang para sana ipagpaalam sa ina na bukas ang nakatakdang pagpapakilala niya sa kanyang girlfriend. Pero parehong tulog ang mga magulang nang madatnan niya. Kaya nagpasya siyang mag-ikot na muna sa rest house.

“Mahigpit na ibinilin po ni Ma’am Alexandra na itapon na daw po ang lahat ng diaries na ito ni Sir Benedict, Sir Austin. Tutal naman daw po ay hindi na maaalala ng ama ninyo ang mga ito, hindi daw katulad noon na hinahanap pa ang mga ito ni Sir Benedict,” ani Linda at nagpatuloy sa paglalagay sa kahon.

Nagsalubong ang mga kilay ni Austin. Ngayon niya lang nalamang may diary pala ang ama at napakarami niyon. He had never pictured Benedict as a sentimental man before. Wala iyon sa itsura nito. Noong bata pa siya ay naalala niyang bilib na bilib siya sa ama at alam niyang lalo na ang kuya Ansel niya dahil para bang napakagaling ng ama.

Benedict seemed like the man who had the power and control over things and people. Kaya kahit pa naghiwalay ang kanyang mga magulang dahil ayon na rin sa ina ay may ibang mahal ang ama ay sandali lang siya nakaramdam ng hinanakit. Lamang pa rin ang pagmamahal niya para sa mga magulang. Besides, their divorce had served its purpose. Natahimik silang lahat hindi tulad noon na pinipilit pa nilang buuin ang kanilang pamilya at paniwalain ang sarili sa isang ilusyon kahit nararamdaman na nilang may iba sa puso ng ama at hindi sila ang priority nito.

For the past years, the thought that Benedict tried to work his marriage with Alexandra somehow comforted him and his siblings. Bukod pa roon ay hindi naman nagkulang ang kanyang ina sa pagpapalaki sa kanilang magkakapatid kahit na noong mag-isa lang itong nag-alaga sa kanila dahil mula nang maghiwalay ang mga magulang ay minsan na lang kung bumisita sa kanila ang ama sa Boston.